Vertrouwen en verbinding hebben een cruciale impact op ontwikkelings- en samenwerkingsvraagstukken. Wat kunnen organisaties doen om dit te bevorderen? Eén advies: maak onderscheid tussen emoties en gevoelens. Want emoties leiden tot afstand en afgescheidenheid, terwijl gevoelens nabijheid en verbinding creëren. Diana en Michael Richardson maken het volgende uiterst zinvolle en bruikbare verschil tussen emoties en gevoelens.

In het kader van laten we iedere vakantie als gezin iets ondernemen, was ik afgelopen maandag samen met man en zoon in Amsterdam. Zorgvuldig terloops had ik een dagje shoppen geopperd met een bezoek aan het Rijksmuseum, vluchtig refererend aan allerlei achterstallige CKV-verslagen (culturele kunstzinnige vorming). Na 16 jaar ouderschap raakt een mens bedreven in koppelverkoop en andere listige tactieken

Een paar dagen geleden had ik een migraine aanval. Op maandagochtend blijkt de hoofdpijn en misselijkheid minder, maar verder voel ik me als een lapzwans, De hamvraag is welke afspraken voor mij nog behapbaar zijn en welke ik moet afzeggen. Fysiek kan ik mezelf nog wel verplaatsen (al zie ik daar ook al huizenhoog tegenop), maar geen idee of ik mijn gedachten en aandacht voldoende kan focussen en of ik iets bij kan dragen aan de conversatie.

Hoe je meer ontspannen bergen werk kunt verzetten. Deze column is speciaal voor mensen die regelmatig in tijdnood zitten en (te) veel ballen in de lucht moeten houden. Vaak denk je dat het vooral door je baas, je organisatie of je klanten komt dat je veel te veel werk hebt. Een typisch gevoel van geleefd worden. Maar de meest geniepige types die wonen helaas en gelukkig in jezelf. Het loont om eerst je eigen geniepigerd op het spoor te komen en vervolgens met de buitenwereld aan de slag te gaan.

Laatst vertelde een klant dat het gedicht uit mijn vorige nieuwsbrief “wachten” hem zo geholpen had. (En wat is niet heerlijker dan als schrijver te horen dat je woorden werken…) Soms bevindt je je in een ontwikkelingsfase, waarin je weet en voelt dat het oude niet meer werkt, maar het nieuwe is nog niet voorradig. Dat is zeer ongemakkelijk, het uithouden met het niet weten. Het geforceerd zoeken naar oplossingen, naar grip krijgen is in zo’n situatie contraproductief. Het gaat meer om het open houden, het waarnemen, iets de tijd geven om te rijpen, om boven water te laten komen. In plaats van buitenaf te sturen, laten we iets van binnenuit ontstaan..

Het is bijna winter. Diep in het bos staat een oude eik. Zijn stam is dik en stevig en zijn takken reiken fier omhoog. Aan de takken hangt nog een enkel blad. Het heeft al flink geregend en gestormd. Een deel van de oeroude wortels is bedekt met rottende bladeren. Als je op het moment dat het laatste blad valt, tegen de oude eik aan staat, dan kun je vader boomgeest met zijn dochter horen praten, terwijl ze afdalen naar de wortels, diep in de donkere aarde.

Wat ik zo geweldig vind aan vriendschap is dat je de lastige, ongemakkelijke dingen onverbloemd en spontaan kunt zeggen tegen elkaar. Zo liep ik gezellig met mijn vriendin op een prachtige oude tiendweg door een zomers weide landschap en vroeg haar nietsvermoedend wat ze met haar verjaardag deed binnenkort. “Oh, niks eigenlijk. Nou ja Karin (een andere vriendin van haar) komt. We gaan samen vloeren uitzoeken voor mijn nieuwe huis.’ Er viel een korte stilte, die snel werd opgevolgd met: ‘Maar jij hoeft niet te komen hoor!’

Waarom leren wij niet veel meer van hoe er in het leger wordt leidinggegeven? Tijdens de Leiderschapparade op Nyenrode juni jl. sprak generaal Peter van Uhm over leiding geven binnen een veranderende context. Eigenlijk heb ik niet veel met militairen, maar na zijn verhaal was ik ineens hartstikke trots op ons leger….

Een jaar of 15 geleden probeerde ik in een directieraad de handen op elkaar te krijgen voor meer vrouwen naar de top. We begonnen met een inventarisatie waarom dat eigenlijk nog niet het geval was. Een van de directieleden: ‘ja kijk de carrière van vrouwen gaat gewoon langzamer omdat vrouwen eigenlijk twee carrières maken, één als moeder en één als professional. Mijn antwoord kwam blindelings: “Nou ik dacht juist dat die dubbele carrière een pré is voor leiderschap.

Soms vallen de voorbeelden van onvervalst authentiek leiderschap je zomaar in de schoot. Situaties waarin een leidinggevende zich primair laat leiden door zijn gevoel, en zich niets gelegen laat liggen aan de nieuwste managementhypes, modellen en handboeken. Situaties waarin iemand zich vooral als mens laat zien.