Ik lag in een deuk. Wie zegt er nou zoiets pardoes? Juist ja, een goede vriendin! Zonder plichtplegingen, strategieën of omtrekkende bewegingen. Beter kan toch niet?
Het is trouwens dezelfde vriendin die mij een stripverhaal van ansichtkaarten stuurde voor mijn verjaardag. Het ging toen niet goed met mij. Ik bedoel echt niet goed. Om de waarheid te zeggen het ging best slecht. Maar goed ik was dus jarig en was er even goed voor gaan zitten om mijn verjaarspakketje open te maken en het kaartenstripverhaal te lezen. Op de eerste kaart stond: ‘Je moet niet schrikken hoor van deze kaart, want het verhaal loopt uiteindelijk goed af!’ Nieuwsgierig draaide ik de kaart om en staarde in een afbeelding van de hel… Wie durft er nou iemand de hel voor haar verjaardag te sturen? Ik moest zo ongelofelijk lachen omdat het gewoon waar was! En wat een feest is het toch als de dingen, hoe belabberd ze ook zijn, gewoon waar mogen zijn en door iemand worden opgemerkt. In het soefisme bestaan er wel 31 (misschien een paar meer of minder) verschillende namen voor vriendschap. Dan komen wij er maar bekaaid af met kennis, vriend en boezemvriend of hartsvriendin…
Maar ook op het werk is vriendschap een geweldig fenomeen. Zo had ik een collega een eerste concept van een artikel opgestuurd met het verzoek het te becommentariëren. Nadat we een tijdje over ditjes en datjes gesproken hadden en ik haar rechtstreeks vroeg wat ze ervan vond, viel ze met de deur in huis. ‘Nou ja om je de waarheid te zeggen ik vond het behoorlijk vermoeiend om te lezen. Langdradig. En ik begon me gaandeweg steeds meer te irriteren aan zoveel details en bespiegelingen. Kun je niet veel beter een paar leuke columns schrijven?’ Ik moet toegeven dat ik enigszins verrast was over mijn reactie hierop. Allereerst blijkt die rechtstreekse eerlijkheid, die schaamteloze waarheid bij mij een enorme levenslust op te wekken. Vroeger kon ik het allemaal niet zo goed hebben, die kritiek. Mijn tere ziel was snel geraakt. Maar tegenwoordig blijkt diezelfde ziel soms een verrassende robuustheid te hebben. Wat natuurlijk helpt is dat deze collega met hetzelfde gebrek aan terughoudendheid uitgesproken lyrisch kan zijn over de dingen die ze wél goed vindt.
Omgekeerd gebeurt het natuurlijk ook, dat ik ongepolijst en ongetemd uit de hoek kom. Mijn collega redacteur bijvoorbeeld weet daar flink over mee te praten. Nou ja ik ben nou eenmaal ietsjes eerder aangebrand of temperamentvoller dan de gemiddelde Nederlander, maar ja als ik in Zuid-Europa was geboren dan was het echt niemand opgevallen! Maar hoe geweldig is het als mijn irritatie er even mag zijn. Ongegeneerd. Snel verandert ze dan van kleur. Ik hoef haar niet meer vast te houden, want ze is er al uit. En vaak kan er dan iets aan het licht komen dat eronder verborgen ligt en uiterst vruchtbaar blijkt voor onze samenwerking.
Het is de bedding van vriendschap, vertrouwen en gelijkwaardigheid, die het mogelijk maakt om alle mooie en lastige facetten van wie we zijn ‘gewoon’ (waar) te laten zijn….
Delen: