Ontdek de herberg onderweg...

Beste ###USER_firstname###,

 

Als schrijver bevind ik me in het spanningsveld tussen schrijven, waarvoor naar binnen keren noodzakelijk is en het gepubliceerde boek, dat om naar buiten treden vraagt. Ik durf daar natuurlijk niet publiekelijk over te klagen, want in mijn laatste boek breek ik juist een lans om ons te leren verhouden in spanningsvelden. Tja, maar gelukkig meldde ik er ook bij dat het soms lastig is. Het is vooral het schakelen dat mij parten speelt.

 

Maar als ik een maal per twee maanden afreis voor mijn schrijfretraite dan geschiedt er een klein wonder. Door het volledig ontbreken van iedere vorm van afleiding ontstaat er een proces waar ik volledig op vertrouw. Uren werk ik geconcentreerd achter elkaar door. Ik doe dutjes als ik moe ben. Maak een wandeling. Lees een willekeurig boek, artikel, dat later inspiratie blijkt te bieden voor het onderhanden project. Ik bewandel met een gerust hart zijwegen, maak een vuur en staar in de vlammen.

En terwijl ik thuis denk dat het toch allemaal niet erg opschiet, blijk ik in mijn herberg ineens mijn volgende boek af te hebben 'Dochter van mijn vader - een verlies-gevende affaire'. Ruim een half jaar na mijn laatste publicatie, dat is toch niet slecht... 

 

En ondertussen ontving ik lovend jurycommentaar van de OOA-Vakjury, verscheen er een mooie recensie in het Tijdschrift voor Begeleidingskunde en zijn er plannen voor een Masterclass rondom kernthema's uit 'Aandacht in interactie'.  Als je daar interesse in hebt, laat het me weten, dan houd ik je op de hoogte van de ontwikkelingen hierover!

 

Ik wens je een hele goede zomer toe, met ruimte om je neus achter na te gaan, je voeten te volgen en te zien wat je opsnuift en waar je terecht komt.

 

Hartelijke zomergroet

Margret van Paassen

 

Lovend commentaar van OOA-Vakjury

 

Tijdens het Boek&Festival op 19 mei j.l., waar ik een workshop gaf, viel mij een lovend jurycommentaar te beurt. Met dit steuntje in de rug onderzoek ik op dit moment in welke opleiding het boek zou passen als studieboek. Mocht je daar zelf ideeën over hebben laat het me graag weten.

 

Een bijzondere vermelding verdienen dit jaar twee boeken die wellicht elk een heel nieuwe categorie inluiden. Margret van Paassen heeft met ‘Aandacht in interactie’ een heel bijzondere, waardevolle methodologische reflectie uitgevoerd. Zelden heeft de jury zo’n openhartige, zorgvuldige toetsing gezien van de uitkomst van eerdere aannames. Van de confrontatie tussen oprechte ambities en een weerbarstige praktijk. Een boek waar de ‘reflection in action’ vanaf druipt. Een verademing in de stroom ‘in 3,5,7 of 10 stappen naar Vernieuwing, Succes, Groei of Geluk-boeken’

 

 

Uitvoerige recensie in Tijdschrift voor Begeleidingskunde

 

Niets is leuker voor een auteur als een lezer haar boek met aandacht leest en zorgvuldig zijn commentaar en bevindingen verwoordt. Erg verguld ben ik met de boekbespreking door Kees Faber, intern adviseur, coach en docent bij de Hanzehogeschool Groningen.

 

'Dit boek helpt me om scherper naar mijn werk en rol kijken.
Ik heb de neiging om in mijn werk ‘tegenwicht’ te bieden (subtiel of stevig) tegen de macht van de systeemwereld. Dit boek stimuleert me om het denken in polariteiten (paradoxen) sterker te omarmen. Het gaat in (over)gestructureerde organisaties niet om het bieden van tegenwicht, maar om het manoeuvreren tussen polariteiten op zoek naar het ‘juiste midden’. Bij jezelf, bij de ander en in het systeem. Niet makkelijk, maar belangrijk. Er is geen andere weg.'

'In mijn werk pleit ik regelmatig voor het vaker en beter voeren van een dialoog in plaats van ‘discussies’. Van Paassen stelt dat aandacht niet alleen soft is, maar dat elk mens, elke organisatie ook duistere kanten heeft en dat deze de aandacht verdienen. Dat wil zeggen dat de ‘keurige’ dialoog best eens mag uitmonden in een discussie of een debat, als die maar met open vizier en waardig wordt gevoerd.' Lees verder

 

 

Leven als een herberg

 

De herberg

Dit mens-zijn is een soort herberg
Elke ochtend weer nieuw bezoek.

Een vreugde, een depressie, een benauwdheid,
een flits van inzicht komt
als een onverwachte gast.

Verwelkom ze; ontvang ze allemaal gastvrij
zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt
die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat.

Behandel dan toch elke gast met eerbied.
Misschien komt hij de boel ontruimen
om plaats te maken voor extase…….

De donkere gedachte, schaamte, het venijn,
ontmoet ze bij de voordeur met een brede grijns
en vraag ze om erbij te komen zitten.

Wees blij met iedereen die langskomt
de hemel heeft ze stuk voor stuk gestuurd
om jou als raadgever te dienen.

 

- Rumi -