De stemming van november

Beste ###USER_firstname###,

 

Wat houd ik van het najaar.... Het donker dat ons omhult. Mistige dagen waarin de wereld haar contouren verliest. Wandelen in de storm. Het verschil tussen  met je kop in de wind lopen en de wind in je rug voelen. De kou die mijn lichaam compact en krachtig maakt. De energie die zich naar binnen trekt, zich niet meer vlak onder de huid bevindt, maar zich om de organen nestelt. De vertraging. Een vuur ontsteken. Mijmeren. Geploegde en braakliggende akkers. Thuis blijven en het leven aan je voorbij laten gaan.

Maar natuurlijk trekken we ons daar niets van aan. De economie draait door. Een laatste sprint op het werk voor het einde van het jaar. Het nieuwe kabinet slaat ons met koopkrachtplaatjes om de oren. Er zijn crises die bezworen moeten worden. De files in november zijn de beste van het hele jaar.

Maar toch, maar toch. Mijmert het hart in november. Dit keer niet in een column, maar in gedichten... Met foto's van beeldend kunstenaar Hanneke Somer.
Wat roept de naderende winter bij jou op?

een stille najaarsgroet,
Margret van Paassen

 

 

 

Novembergedichten

 

In de plooien van de nacht
weeft de ziel haar dromen

 

oude zielen
die vernieuwing overleefden
vergeten, misplaatst
gedachteloos bewaard
en zoekgeraakt,
na vele jaren
opnieuw gezien
door iemand
die verwantschap voelde,
een plek creëerde
voor wat verloren was

 

 

 

alleen hij die durft te vallen
ervaart
dat hij wordt opgevangen

 

in een beneveld landschap
wisselt onophoudelijk het zicht
de gekleurde wereld verdwijnt
in vijftig tinten grijs

ik tast in mistige flarden
naar houvast en grijp
in spoken van toen

de grenzen zijn ijl
tussen wie ik was
en
aan het worden ben

tussen de waarheid
die zich toont
en zich verhult

tussen samenzijn
en eenzaamheid

de grenzen zijn ijl
angstaanjagend
en belofterijk