Kruipolie of vitaminepillen? / 23-04-2012

Hij moet nu eindelijk eens begrijpen dat hij de nieuwe werkwijze moet accepteren, omdat we anders geen betrouwbare managementinformatie krijgen. Ik heb hem dat al honderd maal uitgelegd!”

Inwendig zucht ik diep, terwijl ik mezelf betrap op dezelfde valkuil waar ik Anton voor waarschuw. Nee, zo gaat het niet. Het is de laatste module van de management leergang. Ik heb mijn best gedaan om het kwartje bij Anton te laten vallen, maar ik heb hem niet kunnen bereiken. Ondertussen barst er een koor van stemmetjes in mij los die in verschillende toonaarden roepen: “Wat heb je toch aan die in- company trainingen waar managers verplicht naar toe moeten, jaar na jaar, en waarvan 80% de noodzaak niet voelt om ook maar iets te veranderen in hun managementstijl?”

Tot overmaat van ramp moet ik individuele evaluatiegesprekken houden met deze managers, waarin we terugkijken op ieders leerproces. Mijn enthousiasme kent geen grenzen! Als eerste op de agenda staat het gesprek met Anton. Ik heb me in ieder geval voorbereid dat ik hem niet nog een keer iets duidelijk wil maken. Ik laat het maar op me af komen.
 
Wie schetst mijn verbazing als Anton het gesprek opent met: “Ik heb nog eens goed over de cursus en jouw reacties nagedacht, maar je hebt gelijk ik luister niet goed. De afgelopen weken ben ik meer vragen gaan stellen. Bepaalde problemen die waren vastgelopen zijn weliswaar nog niet opgelost, maar ze zijn wel vlot getrokken”.

Als ik mijn verrassing enigszins te boven ben, complimenteer ik hem welgemeend en voeg nog toe: “Anton, zo’n cursus werkt als een vitamine-injectie, maar daarna moet je zelf weer je sinaasappeltjes uitpersen”. “Nee, Margret”, antwoordt hij bedachtzaam,  “zo’n cursus werkt als kruipolie! Het duurt gewoon lang voordat je de roestige onderdelen bereikt ..........”